Kültür ve Emperyalizm

Batı emperyalizminin ondokuzuncu yüzyılda ve yirminci yüzyılın başlarında ulaştığı olağanüstü etki alanı, siyasal tarihin en şaşırtıcı olgularından biridir. Oryantalizmin derin bir ilgiyle karşılanan yazarı Edward W. Said, Batı geleneği kapsamındaki -Conradın Karanlığın Yüreği, Austenın Mansfield Park / Umut Parkı ve Verdinin Aida adlı yapıtları da içinde olmak üzere - bazı başyapıtlar üstüne şaşırtıcı ve özgün yorumlarında, kültürle politikanın, top, tüfek ve askerden başka şeyler de içeren - ve gerek tahaküm edenlerin gerekse edilenlerin kendilerine, imgelerine, giderek imgelemlerine kadar uzanan- bir egemenlik sistemini üretmek üzere bilerek ve bilmeyerek nasıl işbirliği içinde olduğunu gösteriyor. Bu işbirliğinin verdiği sonuç, Avrupalıların yalnızca tahakküm hakları değil, tahakküm yükümlülükleride bulunduğu savına dayanan bir bakış açısı olmuştur. Edward W. Saidin ortaya koyduğu ana tez, batılı emperyal güçlerin her zaman direnişle karşılaştığı olgusudur. Said, sömürgecilerle sömürgeleştirilenlerin bir arada yaşayıp birbiriyle savaştığı kültür alanlarının bağımlılığını incelemekte ve Fanon, C. L. R. James, Yeats, Chinua Achebe ve Salman Rüşdi gibi yazarlardaki muhalefet anlatılarının izini sürmektedir.

Edward W. Said, günümüzün sömürgecilik sonrası dünyasında kültürün ve ulusal kimliğin tekil, katışıksız bütünlükler olduğu tezine karşı çıkmakta ve imparatorluğun bize ve onlarını parçalarına ayırarak, bu gibi sinsi emperyalist varsayımların, Körfez Savaşının meydana veriliş tarzından, okullardaki tarih ve edebiyat öğretimine kadar Batı okunaklı, ilgi çekici ve derinlikli bir çalışma olan Kültür ve Emperyalizm, zamanımızın en önemli kültür eleştirmenlerinden birinin kilit önemdeki bir bildirgesi, ufuk açısı bir başyapıtıdır.
(Arka Kapak)