Yağmurun Yedi Yüzü

Burgazadada eski bir evin bahçesinde, bir ölünün başucunda toplanmış yedi kişi. Başarı merdivenlerini çıkarken bile bir türlü yenilmişlik duygusundan kurtulamayan Barış, ıssız kalan gönlünü İstanbulla doldurmuş Sinan, kariyerinin doruğundayken ekonomik krizin tam ortasında işsizler ordusuna katılan Lale, ömrünü sevdiği adamın acıları, hüznü ve yokluğuyla tüketen Sedef, aklı erdiğinden beri hep daha uzağa gitmeyi düşleyen Bulut, Kelimelerin de bir gururu var, diyerek yitirdiği sözlerin ardına düşen Nisan, hayatın ışığından ve renginden başka hiçbir şeyi takmayan Güney... Ellerindeki kırık dökük ayna parçalarında yitirdiklerini ve kendi suretlerini arıyorlar. Kırk yılın içinden süzülüp gelen aşklarını, düşlerini, düş kırıklıklarını, yenilgilerini, inatlarını ve içlerinde ukde kalanı... Kalabalık ama en çok yalnızlıktan yakınan bir roman Yağmurun Yedi Yüzü... Filmlerle başlayıp filmlerle biten, projeksiyon makinelerinin ışığıyla renklenmiş mavi bir roman. İstanbulun rengi de mavi, ölümün, yağmurun ve hüznün rengi de... Süheyla Acar, Dostluk Hüznü Paylaşmaktır adlı öykü kitabından sonra Yağmurun Yedi Yüzüyle toplumsal yaşamımızın son kırk yılda geçirdiği değişime bakarak tarihi, aşkı, ihaneti ve dostlukları sorguluyor.
(Arka Kapak)